Radiculair syndroom lage rug

Radiculair syndroom in de lage rug, ook wel bekend als lumbosacraal radiculair syndroom, is een aandoening waarbij één of meer zenuwwortels in de lage rug geïrriteerd of bekneld raken. Dit veroorzaakt pijn, tintelingen, gevoelloosheid, of zwakte die vanuit de onderrug naar één of beide benen uitstraalt. Het radiculair syndroom is vaak het gevolg van een hernia van de tussenwervelschijf, maar kan ook door andere oorzaken ontstaan.

De belangrijkste symptomen van het radiculair syndroom in de lage rug zijn scherpe of branderige pijn die begint in de onderrug en uitstraalt naar de bil, het been, en soms tot aan de voet (ischias). Andere symptomen zijn tintelingen, gevoelloosheid, en spierzwakte in het getroffen been, wat kan leiden tot moeite met lopen of staan. Bij ernstige compressie kan de controle over de blaas of darmen verminderd zijn, wat een medische noodsituatie vormt.

De meest voorkomende oorzaak van een radiculair syndroom is een hernia van de tussenwervelschijf. Dit treedt op wanneer de zachte kern van een tussenwervelschijf uitpuilt en druk uitoefent op een nabijgelegen zenuwwortel. Andere oorzaken kunnen zijn degeneratieve veranderingen in de wervelkolom, zoals artrose of stenose (vernauwing van het wervelkanaal), trauma of letsel aan de wervelkolom, of zeldzamere aandoeningen zoals tumoren of infecties.

Bepaalde risicogroepen zijn vatbaarder voor het ontwikkelen van het radiculair syndroom. Dit zijn onder andere mensen tussen de 30 en 50 jaar, aangezien de tussenwervelschijven naarmate ze ouder worden, slijtage kunnen vertonen. Mensen met een zittend beroep, die vaak lange tijd in dezelfde houding doorbrengen, en mensen met zware fysieke beroepen, waarbij vaak wordt gebukt of getild, lopen ook een verhoogd risico. Overgewicht en een gebrek aan lichaamsbeweging kunnen de belasting op de wervelkolom verhogen, wat bijdraagt aan het risico op een hernia.

De behandeling van een radiculair syndroom hangt af van de ernst van de symptomen en de onderliggende oorzaak. Bij milde gevallen kan een combinatie van rust, pijnstillers (zoals NSAID’s), en osteopathie helpen om de pijn te verlichten en de functie te herstellen. Osteopathie richt zich op het versterken van de rug- en buikspieren, het verbeteren van de flexibiliteit, en het aanleren van een goede houding en tiltechnieken om verdere schade te voorkomen.

Bij aanhoudende of ernstige symptomen kunnen andere behandelingen nodig zijn. Dit kan het gebruik van spierontspanners of corticosteroïde-injecties omvatten om de ontsteking rond de zenuwwortel te verminderen. Als de symptomen niet verbeteren met conservatieve behandeling, of als er ernstige neurologische uitval is, kan een chirurgische ingreep nodig zijn om de druk op de zenuw te verlichten, zoals een microdiscectomie of laminectomie.

Het is belangrijk om bij symptomen van een radiculair syndroom in de lage rug een arts te raadplegen voor een juiste diagnose en behandeling. Vroege interventie kan helpen om verdere complicaties te voorkomen en de pijn te beheersen, wat leidt tot een betere kwaliteit van leven en herstel van de normale functie.