Mijn baby heeft een duidelijk voorkeurshouding

Een voorkeurshouding bij baby’s verwijst naar een situatie waarin de baby zijn hoofd meestal naar één kant draait, zowel tijdens het slapen als bij het liggen op de rug. Dit kan ertoe leiden dat de baby in een bepaalde positie blijft liggen, wat op termijn kan resulteren in een afgeplat hoofdje (plagiocefalie) of zelfs spierverkorting in de nek (torticollis). Het is belangrijk om een voorkeurshouding tijdig te herkennen en aan te pakken om verdere complicaties te voorkomen.

De meest voorkomende symptomen van een voorkeurshouding zijn dat de baby voorkeur geeft aan het draaien van het hoofd naar één kant en moeite heeft of protesteert bij het draaien naar de andere kant. Je kunt merken dat de baby tijdens het slapen, voeden, of spelen bijna altijd naar dezelfde kant kijkt. Na verloop van tijd kan dit leiden tot een afgeplat hoofdje aan één kant of een lichte asymmetrie in het gezicht of de oren.

Een voorkeurshouding kan verschillende oorzaken hebben. Een veelvoorkomende oorzaak is torticollis, waarbij de nekspieren aan één kant verkort of strakker zijn, waardoor het voor de baby moeilijker is om het hoofd naar de andere kant te draaien. Andere oorzaken kunnen zijn een voorkeurspositie tijdens de zwangerschap of een geboortetrauma, waarbij de nekspieren of wervels licht beschadigd zijn. Soms ontwikkelt een voorkeurshouding zich simpelweg door de gewoonte van de baby om altijd naar één kant te kijken, vooral als er sterke visuele prikkels aan die kant zijn, zoals een raam of mobiel boven de wieg.

Bepaalde risicogroepen zijn vatbaarder voor het ontwikkelen van een voorkeurshouding. Dit zijn onder andere premature baby’s, die kwetsbaarder zijn voor houdingsproblemen vanwege hun zachtere botten en spieren, en baby’s die vaak in dezelfde positie liggen, bijvoorbeeld in een wieg, autostoeltje, of kinderwagen. Ook baby’s met een voorgeschiedenis van geboortetrauma of moeilijke bevalling kunnen gevoeliger zijn voor het ontwikkelen van een voorkeurshouding.

Het aanpakken van een voorkeurshouding vereist actieve positionering en aanpassingen in de dagelijkse verzorging. Dit kan betekenen dat je de baby stimuleert om naar de niet-voorkeurskant te kijken door speelgoed of visuele prikkels aan die kant te plaatsen, of door tijdens het voeden van houding te wisselen. Tummy time (buikligging) is ook belangrijk om de nek- en rugspieren van de baby te versterken en de druk op het hoofdje te verminderen. Bij hardnekkige gevallen of als er sprake is van torticollis, kan osteopathie nodig zijn om de nekspieren te strekken en het bewegingsbereik te verbeteren. Het is raadzaam om een arts of kinderfysiotherapeut te raadplegen voor een gepersonaliseerd behandelplan om de voorkeurshouding effectief te corrigeren en verdere complicaties te voorkomen.