Schouderimpingement

Schouderimpingement, ook bekend als het subacromiaal impingement syndroom, is een aandoening waarbij de pezen van de rotator cuff (een groep spieren en pezen die de schouder stabiliseren) en de slijmbeurs (een met vocht gevulde zak die wrijving vermindert) bekneld raken tussen het schouderdak (acromion) en de bovenkant van de bovenarm (humerus). Dit kan leiden tot pijn, ontsteking, en bewegingsbeperkingen in de schouder.

De belangrijkste symptomen van schouderimpingement zijn pijn in de schouder, vooral bij het optillen van de arm boven schouderhoogte, zoals bij het reiken, tillen, of over het hoofd werken. De pijn wordt vaak gevoeld aan de buitenkant van de schouder en kan ’s nachts erger zijn, vooral als je op de aangedane schouder ligt. Andere symptomen kunnen zijn stijfheid, zwakte in de schouder, en een verminderd bewegingsbereik. In sommige gevallen kan er ook een klikkend of knarsend geluid optreden bij het bewegen van de schouder.

Schouderimpingement wordt vaak veroorzaakt door herhaalde bewegingen waarbij de arm boven het hoofd wordt getild, wat de ruimte in het subacromiale gebied vermindert en de pezen en slijmbeurs irriteert. Dit komt vaak voor bij atleten die veelvuldig bovenhandse bewegingen maken, zoals bij zwemmen, tennis, of werpsporten, maar ook bij mensen met beroepen die dergelijke bewegingen vereisen. Daarnaast kunnen structurele afwijkingen, zoals een afwijkende vorm van het acromion of botsporen door artrose, bijdragen aan de vernauwing van de ruimte en het risico op impingement vergroten.

Bepaalde risicogroepen zijn vatbaarder voor schouderimpingement. Dit zijn onder andere atleten die regelmatig bovenhandse bewegingen maken, werknemers in beroepen die veelvuldig tillen of werken boven het hoofd vereisen, en ouderen, bij wie de degeneratie van de schouderstructuren zoals pezen en botten vaker voorkomt. Mensen met een slechte houding of zwakke schouderspieren lopen ook een groter risico op het ontwikkelen van impingement.

De behandeling van schouderimpingement richt zich op het verminderen van de pijn en ontsteking en het herstellen van het bewegingsbereik van de schouder. Dit omvat meestal een combinatie van rust en het vermijden van activiteiten die de pijn verergeren, zoals bovenhandse bewegingen. Pijnstillers zoals NSAID’s (bijvoorbeeld ibuprofen) kunnen helpen om pijn en ontsteking te verminderen.

Osteopathie is een belangrijk onderdeel van de behandeling en richt zich op het versterken van de rotator cuff en de spieren rond het schouderblad om de stabiliteit van de schouder te verbeteren. Dit kan helpen om de druk op de pezen te verminderen en de ruimte in het subacromiale gebied te vergroten. Stretchoefeningen kunnen ook nuttig zijn om de flexibiliteit te verbeteren en stijfheid te verminderen.

In sommige gevallen kan een injectie met corticosteroïden in het subacromiale gebied worden overwogen om de ontsteking en pijn te verminderen, vooral als de klachten ernstig zijn of niet reageren op conservatieve behandelingen. Bij aanhoudende of ernstige impingement die niet verbeteren met deze behandelingen, kan een chirurgische ingreep nodig zijn, zoals een subacromiale decompressie, waarbij een deel van het acromion wordt verwijderd om meer ruimte te creëren voor de pezen en slijmbeurs.

Preventie van schouderimpingement omvat het versterken van de schouderspieren, het vermijden van overbelasting, en het behouden van een goede houding, vooral bij activiteiten die bovenhandse bewegingen vereisen. Het is belangrijk om schouderklachten vroegtijdig te behandelen om chronische pijn en verdere schade aan de schouderstructuren te voorkomen. Als de symptomen aanhouden of verergeren, is het raadzaam om medische hulp te zoeken voor een juiste diagnose en behandelplan.